Magdalena Samozwaniec

      "Nie ma kobiet
                  niezrozumiałych, 
       są tylko mężczyźni 
                         niedomyślni." 






    

Wszyscy znają Marię Jasnorzewską-Pawlikowską. Ale już nie wszyscy jej siostrę Magdalenę Samozwaniec. Obie były córkami Wojciecha Kossaka, wnuczkami Juliusza Kossaka.

Juliusz Kossak to jeden z najwybitniejszych polskich malarzy. Malował głównie sceny batalistyczne, sceny rodzajowe i portrety. Można jednak powiedzieć, że głównym bohaterem jego obrazów jest koń.
Wojciech Kossak poszedł w ślady ojca. Jego obrazy koncentrują się również wokół tematyki batalistycznej i związanej z końmi. Często malował też protrety, choć trzeba przyznać, że główną motywacją tych obrazów były względy finansowe.

Magdalena Samozwaniec (z domu Kossak) urodziła się 26 lipca 1984 roku w Krakowie. Była pisarką satyryczną. Sławę zdobyła publikując pierwszą swoją książkę "Na ustach grzechu" będącą parodią popularnej w tamtych latach "Trędowtej" H. Mniszkówny.

Przed wojną współpracowała z pismami satyrycznymi "Cyrulikiem Warszawskim" oraz "Szpilkami". Życie międzywojenne opisała w zbeletryzowanej autobiografii "Maria i Magdalena".

Trzeba jasno powiedzieć, że Madzia, jak nazywała ją rodzina, przyjaciele i jak ona sama mówiła o sobie, to osoba fascynująca. Jednym się podoba, innym nie. Opinie osób, które ją znały są podzielone. Ale to chyba znaczy, że była prawdziwym człowiekiem. Z wadami i zaletami.

Jej niezwykła przyjaźń z siostrą, Lilką, też nie była nieskazitelna. Wielokrotnie kłóciły się, obrażały, ale zawsze potrafiły wszystko sobie wybaczyć i, jak to prawdziwe kobiety, obsypywać prezentami na przeprosiny.

Magdalena była kobietą niezwykle inteligentną i, jak na tamte czasy, bardzo nowoczesną. Uprawiała sporty, sama się utrzymywała (no, może poza momentami, gdy musieli jej pomagać rodzice, gdy wydała za dużo na stroje lub inne przyjemności), dużo podróżowała, paliła papierosy, dwukrotnie się rozwodziła, a na koniec wyszła za mąż za mężczyznę 20 lat od niej młodszego.

Jednak cokolwiek robiła, nie wynikało to z chęci szokowania innych, ale z potrzeby serca, z przekonania. I to bardzo mnie do niej przekonuje.

Czytanie jej książek to czysta przyjemność. Są napisane lekko, inteligentnie i zabawnie. Czytałam kilka jej książek wiele lat temu, jako nastolatka. Owszem, podobały mi się wówczas, ale chyba większości rzeczy nie rozumiałam. Bo pod warstwą lekkiej treści, wiele jej książek mówi o rzeczach najważniejszych: miłości, lojalności, prawie do wolności i niezależności. Czyli: samo życie. Teraz przeczytałam ponownie parę z nich, a mam zamiar przeczytać wszystkie. Świetna lektura na wakacje, świetna lektura na długie zimowe wieczory, świetna laktura zawsze!



Książki:
1. Na ustach grzechu: powieść z życia wyższych sfer towarzyskich, Kraków 1922
2. Czy chcesz być dowcipny? Straszliwe opowieści „na wesoło”, Warszawa 1923
3. Malowana żona, Warszawa 1924
4. Kartki z pamiętnika młodej mężatki, Warszawa 1926
5. Starość musi się wyszumieć, Warszawa 1926
6. Mężowie i mężczyźni, Warszawa 1926
7. O kobiecie, która znalazła kochanka: powieść osnuta na tle najbliższej, nieokreślonej bliżej przyszłości. Rzecz dzieje się w Krakowie, Warszawa 1930
8. Wielki szlem: powieść tylko dla brydżystów, Warszawa 1933
9. O dowcipnym mężu dobrej Ludwiki: powieść, Warszawa 1933
10. Ponura materialistka: nowele, Poznań 1934
11. Świadome ojcostwo, Warszawa 1936
12. Maleńkie karo karmiła mi żona, Warszawa 1937
13. Wróg kobiet, Warszawa 1938
14. Piękna pani i brzydki pan, Warszawa 1939
15. Królewna Śmieszka, Kraków 1942
16. Fraszki Magdaleny Samozwaniec. Wiek XX, Kraków 1944
17. Tylko dla kobiet, Katowice, 1946
18. Błękitna krew, Kraków 1954
19. Moja wojna trzydziestoletnia, Warszawa 1954
20. Maria i Magdalena, Kraków 1956
21. Tylko dla mężczyzn, Katowice 1958
22. Młodość nie radość: powieść satyryczna, Warszawa 1960
23. Czy pani mieszka sama? Katowice 1960
24. Pod siódmym niebem, Warszawa 1960
25. Tylko dla dzieci: wiersze i bajki satyryczne dla młodszych i starszych, Kraków 1960
26. Komu dziecko, komu? Powieść satyryczno-obyczajowa, Warszawa 1963
27. Tylko dla dziewcząt, Warszawa 1966
28. Szczypta soli, szczypta bliźnich, Warszawa 1968
29. Krystyna i chłopy, Warszawa 1969
30. Zalotnica niebieska, Warszawa 1973
31. Łyżka za cholewą, a widelec na stole: mała kulinarna silva rerum, Kraków 1974
32. Angielska choroba, Warszawa 1983
33. Baśnie, Warszawa 1987
34. Z pamiętnika niemłodej już mężatki, Warszawa 2009 (przygotowane do druku przez Rafała Podrazę, ciotecznego wnuka Magdaleny Samozwaniec)
35. Moja siostra poetka, Warszawa 2010 (przygotowane do druku przez Rafała Podrazę, ciotecznego wnuka Magdaleny Samozwaniec)