W latach 20. transport publiczny opierał się na rozbudowanej sieci tramwajowej (Al. Ujazdowskie, Nowowiejska, Królewska, ulice późniejszego Getta). Tak popularne dzisiaj dzielnice "sypialniane" na obrzeżach miasta praktycznie nie istniały. Zaludnienie miasta było ogromne. Potrzeby komunikacyjne zatem również. Tramwaje jeździły z ogromną częstotliwością, czasem całkowicie blokując ruch. 22.09.1925 Zarząd Tramwajów Miejskich przyjął uchwałę dotyczącą przygotowania projektu budowy kolei podziemnej.
Ulica Solec. Przez łuk mostu kolejowego widać most Poniatowskiego. Nr tablicy 106, linii Z (tzw. Zośka). Przełom lat 20. i 30. Dzień świąteczny, o czym świadczy pusty wagon, ludzie spacerujący po chodniku i puste ulice.
Fot. Archiwum Państwowe m. st. Warszawy.
Otwarcie nowej linii tranwajowej "W" do Wilanowa. 15 maja 1935, pętla w Wilanowie. Wagon typu "C", nr tablicy 253 i ostatni przedwojenny dyrektor przedsiębiorstwa komunikacyjnego Michał Butkiewicz.
Fot. Archiwum Dokumentacji Mechanicznej
Korek tramwajowy. Skrzyżowanie ulicy Marszałkowskiej z Al. Jerozolimskimi, 9 listopada 1937. Duży budynek to wież zegarowa rozebranego dworca kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Z lewej budynki Marszałkowska 99 i 101.
Fot. Archiwum Dokumentacji Mechanicznej
Dwa lata później plany były już zatwierdzone i rozpoczęto pierwsze odwierty. Niestety Wielki Kryzys lat 30. wpłynął na podjęcie decyzji o wstrzymaniu prac. Kilka lat później, w 1938 roku, Stefan Starzyński stworzył Biuro Studiów Kolei Podziemnej. Biuro zaktualizowało plany i po raz drugi rozpoczęła się budowa. Jednak i tym razem niefortunnie. W 1939 roku rozpoczęła się Druga Wojna Światowa i budowa stanęła.
Zaraz po wojnie pojawił się pomysł powrotu do budowy metra, prace rozpoczęto na początku lat 50. od strony Pragi. Po raz kolejny zostały przerwane w 1957 roku. Od połowy lat 70. trwały prace projektowe nad metrem, a w 1982 Rada Ministrów podjęła uchwałę o budowie pierwszej linii.W 1983 rozpoczęto wiercenie tunelu na Ursynowie. Tę datę oficjalnie przyjmuje się za moment rozpoczęcia budowy.
Niedawno Centralne Archiwum Wojskowe udostępniło plan linii warszawskiego metra z lat 1938. Projekt przewidywał 5 linii: dwie główne (A i B), dwie pomocnicze i jedna obwodowa (tutaj znajduje się link do mapy w dużej rozdzielczości).
Niedawno Centralne Archiwum Wojskowe udostępniło plan linii warszawskiego metra z lat 1938. Projekt przewidywał 5 linii: dwie główne (A i B), dwie pomocnicze i jedna obwodowa (tutaj znajduje się link do mapy w dużej rozdzielczości).
Najdalej na północ tory miały docierać do Wawrzyszewa (ówczesnej wsi), na południu zaś - folwarku Służew i nowego toru wyścigów konnych.
Miała być to kombinacja linii podziemnych (zwłaszcza w centrum) i naziemnych. W dalszej
kolejności planowano doprowadzenie kolei na lotnisko pasażerskie planowane na Gocławku.
Metro miało liczyć w sumie 46 km, z tego 31 w tunelu.
Linia A:
Ul. Puławska (okolice pl. Unii Lubekskiej) – Marszałkowska – Plac Zbawiciela – Dworzec Główny – plac Napoleona (obecnie Powstańców Warszawy) – plac Piłsudskiego – Bielańska – Nalewki – plac Muranowski – plac Wilsona.
Linia B:
Dworzec Wschodni – Karowa – plac Piłsudskiego (przesiadka do linii A) – „oś Saska” – Chłodan – Wolska – skrzyżowanie Wolskiej i Płockiej.
Linia trzecia:
Plac Na Rozdrożu (połączenie z linią obwodową) – aleje Ujazdowskie – Nowy Świat – Krakowskie Przedmieście – Karowa (przesiadka na linię B) – planowana trasa Północ-Południe (obecnie Jana Pawła II)
Linia czwarta:
Plac Na Rozdrożu – Chmielna – Towarowa (połączenie z linią obwodową).
Linia obwodowa:
Plac Na Rozdrożu – al. Stanów Zjednoczonych – Kamionek – Dworzec Wschodni – Szmulowizna – Nowa Praga – plac Muranowski – Okopowa -Towarowa – Grójecka – Ochota – Pole Mokotowskie – plac Unii Lubelskiej – Szucha – plac Na Rozdrożu.
Metro miało przypominać znany z Berlina (i innych niemieckich miast) system U- i S-Bahnów, prowadzonych zarówno pod ziemią, jak i nad nią.
Miała być to kombinacja linii podziemnych (zwłaszcza w centrum) i naziemnych. W dalszej
kolejności planowano doprowadzenie kolei na lotnisko pasażerskie planowane na Gocławku.
Metro miało liczyć w sumie 46 km, z tego 31 w tunelu.
Linia A:
Ul. Puławska (okolice pl. Unii Lubekskiej) – Marszałkowska – Plac Zbawiciela – Dworzec Główny – plac Napoleona (obecnie Powstańców Warszawy) – plac Piłsudskiego – Bielańska – Nalewki – plac Muranowski – plac Wilsona.
Linia B:
Dworzec Wschodni – Karowa – plac Piłsudskiego (przesiadka do linii A) – „oś Saska” – Chłodan – Wolska – skrzyżowanie Wolskiej i Płockiej.
Linia trzecia:
Plac Na Rozdrożu (połączenie z linią obwodową) – aleje Ujazdowskie – Nowy Świat – Krakowskie Przedmieście – Karowa (przesiadka na linię B) – planowana trasa Północ-Południe (obecnie Jana Pawła II)
Linia czwarta:
Plac Na Rozdrożu – Chmielna – Towarowa (połączenie z linią obwodową).
Linia obwodowa:
Plac Na Rozdrożu – al. Stanów Zjednoczonych – Kamionek – Dworzec Wschodni – Szmulowizna – Nowa Praga – plac Muranowski – Okopowa -Towarowa – Grójecka – Ochota – Pole Mokotowskie – plac Unii Lubelskiej – Szucha – plac Na Rozdrożu.
Metro miało przypominać znany z Berlina (i innych niemieckich miast) system U- i S-Bahnów, prowadzonych zarówno pod ziemią, jak i nad nią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz